Psikolojik iyi oluş kavramının temeli Aristoteles’in eudaimonia kavramına dayanmaktadır. Eudaimonia mutluluktan daha öte insanoğlunun ulaşabileceği iyi oluşun zirvesidir (Ryff, 1989). Psikolojik iyi oluş kavramı, kişinin kendisi ile ilgili olan algılarının olumlu olmasını, kendi çizgilerinin bilincinde olduğunda bile kendisinden memnun olmasını, çevredeki diğer kişilerle güvenilir ve samimi ilişkiler geliştirmesini, kendi gereksinim ve arzularını karşılayabilecek biçimde çevreyi biçimlendirmesini, kimseye bağımlı olmadan davranışta bulunabilmesini, hayat ile ilgili amacının ve hayatının anlamının olmasını, kendi potansiyelinin sınırlarını bilmesini, yani sınırlarının bilincinde olmasını ve bu potansiyeli geliştirmeye çabalamasını ifade etmektedir (Keyes, Shmotkin & Ryff, 2002).
Kaynaklar:
Ryff, C. D. (1989b). Beyond ponce de leon and life satisfaction: new directions in quest of successful ageing. International Journal of Behavioral Development, 12(1), 35-55.
Keyes, C. L., Shmotkin, M. & Ryff, C. D (2002). Optimizing wellbeing: the empirical encounter of two traditions. Journal of Personality & Social Psychology, 82(6), 1007-1023.
Comments